Je neemt binnenkort afscheid van CHOICE, hoelang heb je daar gewerkt?
Ik werk nu 7,5 jaar bij CHOICE, eerst ruim 4 jaar als programmacoördinator en nu al 3 jaar als directeur.
Hoe voelt het aankomende vertrek voor jou?
Raar, maar ook wel goed. Voor CHOICE als jongerenorganisatie is 7 jaar echt wel lang, en ik vind het ook leuk en spannend om aan een nieuw hoofdstuk te beginnen. Ik ben dan ook heel dankbaar voor alles wat ik geleerd heb en alle fijne mensen die ik de afgelopen 7 jaar om me heen heb gehad. Ik ben heel blij met waar de organisatie nu staat, dus het voelt ook als een goed moment om het stokje over te dragen. Tegelijkertijd is het gezien de context natuurlijk ook een spannend moment.
En naast jouw rol als directeur ben jij ook bestuurslid geworden bij Partos. Waarom heb je daarvoor gekozen?
Ik wilde verder kijken dan alleen CHOICE. Ik heb in de afgelopen 7 jaar ook de sector zien veranderen. Die ontwikkeling vind ik heel interessant, en over het algemeen ook heel goed. We kijken als sector nu veel meer naar dekolonisatie en zuidelijk leiderschap. De vraag “Hoe richten we de sector op een andere manier in?” leeft ook sterk. Via Partos kon ik daar op een mooie manier deel van uitmaken. Als directeur richt je je eigen organisatie op een bepaalde manier in. Maar ik merkte dat ik ook wel behoefte had om ook buiten mijn eigen organisatie verder over mee te praten en na te denken.
Daarnaast was het fijn om eens buiten het thema Sexual and Reproductive Health and Rights (SRHR) te kijken. Je zit natuurlijk ook op je eigen thema als organisatie, dus dan kom je heel veel dezelfde mensen tegen. Het is verfrissend om dan met andere mensen te praten die wel in dezelfde sector werken, maar iets heel anders doen. Daar leer je ook weer van. Aan de andere kant had ik ook het idee dat ik iets kon brengen: vanuit CHOICE als jongerenorganisatie, werken we altijd met een kritische blik.
Heb je het idee dat je dat hebt kunnen laten zien, die kritische blik?
Jazeker wel! Ik vond het bestuur van Partos echt een fijne plek waarin er ruimte is voor verschillende perspectieven. Je ontmoet veel mensen die buiten je bubbel zitten. CHOICE is een heel progressieve organisatie, en nu zit je met organisaties aan tafel die een andere visie hebben op de sector. Dat brengt interessante perspectieven met zich mee, dat vind ik boeiend.
Ik vond het bestuur van Partos echt een fijne plek waarin er ruimte is voor verschillende perspectieven.
Je had het net over de veranderingen in de sector. Kan je daar wat meer over vertellen?
Toen ik net begon in het bestuur van Partos waren het vooral rustige, kabbelende vergaderingen over hoe we het bestuur het beste kunnen inrichten. Nu is er elke vergadering wel een crisisonderwerp: van de voorjaarsnota, via de verkiezingen, naar de AOB. En dan moeten we het ook nog even hebben over Gaza en wat we daarvan vinden. Dat is wel erg veranderd. Tegelijkertijd geeft dat ook weer goede gesprekken, zoals: wie zijn we eigenlijk als maatschappelijk middenveld en waar staan we voor?
Is dat dan ook wat je het meest is bijgebleven, dat die verschillende mensen en verschillende invalshoeken bij elkaar komen?
Zeker wel. Ik ben veel mensen tegengekomen die ik anders niet zou zijn tegengekomen, daar heb ik ook van geleerd. Maar ook het inzicht in de vertaalslag van wat er in de politiek gebeurt en welk effect dat heeft op de sector een daarmee ook je organisatie. En hoe dat een verschillend effect heeft op verschillende organisaties. De één heeft bijvoorbeeld veel overheidssubsidie, terwijl de ander dat een stuk minder heeft. Daardoor verschilt die blik ook bij verschillende organisaties. Daarnaast leven er bij ons weer zorgen die bij andere organisaties weer helemaal niet leven.
Een ander punt is dat de zitting in het bestuur je dwingt om uit te zoomen, voorbij je eigen organisatie. Je kunt natuurlijk heel erg in je eigen bubbeltje blijven zitten, maar je bent ook onderdeel van een groter geheel. Door aan het bestuur deel te nemen, word je gedwongen om daarover na te denken. En daarmee soms voorbij het belang van je eigen organisatie te denken. Die vraag vind ik wel heel interessant: Hoe denk je strategisch na over de toekomst van de sector als geheel?
Door aan het bestuur deel te nemen, word je gedwongen om verder te kijken dan je eigen organisatie.
Wat heb je van je bestuursfunctie geleerd?
Ik zat als jonge directeur aan tafel, met allemaal mensen die mega veel ervaring hadden. De eerste keer vond ik dat best intimiderend. Maar dan merk je steeds meer van “O, ik heb eigenlijk toch best wel wat in te brengen en wat te vertellen hier.” Dat vond ik fijn. En als jonge directeur en nieuw bestuurslid, mag je ook gewoon de gekke vragen stellen. Die zijn soms heel waardevol. Want soms worden zaken for granted aangenomen, die dat niet per se hoeven te zijn. Dus dan is het juist fijn dat er iemand daar een vraag over stelt.
Nu komt er een opvolger voor je. Wat wil je de opvolger meegeven, of waar hoop je op?
Nou, ten eerste: “wees niet bang om stomme vragen te stellen”. En stel je open voor verschillende perspectieven. Maar wees niet bang om je eigen mening te uiten, want daarom zit je daar. En juist de diversiteit aan perspectieven is waardevol. Daarom hoop ik ook dat er iemand bij zit die ook wat diversiteit aan het bestuur toevoegt. Een tijd geleden was er bijvoorbeeld een afspraak met minister Schreinemacher. Ik kon niet en Rina zat in het buitenland, dus toen vertegenwoordigden vier witte mannen in een pak samen met Liana de sector. Dat is wel jammer.
Tips voor het nieuwe bestuurslid? Wees niet bang om stomme vragen te stellen, stel je open voor andere perspectieven maar wees niet bang om je eigen mening te geven. Daarom zit je daar.
Wat zie jij op de lange termijn als uitdaging in de internationale samenwerking?
Alles ligt ongelooflijk overhoop op het moment, je ziet dan een hele interessante ontwikkeling. Bijvoorbeeld Zuid-Afrika die Israël voor de International Court of Justice daagt. Dat is een interessante stap. Je ziet ook dat het mondiale zuiden zich steeds meer verenigt. Ik las gisteren bijvoorbeeld een heel interessant stuk over Arabische mensenrechtenverdedigers. Zij stellen zichzelf nu de vraag of zij nu nog wel subsidies uit Nederland en de Verenigde Staten kunnen ontvangen, en of dat niet hypocriet en in strijd is met hun waarden, gezien het standpunt van deze landen mbt de oorlog in Gaza.
Aan de andere kant wordt het ook spannend met de groei van het rechtspopulisme in veel landen. En net als iedereen ben ik natuurlijk wel geschrokken van de verkiezingsuitslag. Er heeft een partij gewonnen die een significant deel van Nederlanders al tien jaar in een bepaalde hoek wegzet. En dat is wel zorgelijk, dat moeten we niet normaal gaan vinden. Maar ik hoop dat we met onze sector ook een maatschappelijk tegengewicht kunnen bieden. En ik hoop eigenlijk ook dat omdat mensenrechten hier meer onder druk staan, het misschien een opmars is naar inderdaad meer gelijkwaardige partnerschappen. Wij hebben nu steeds meer te maken met een situatie waar onze partners al lange tijd in moeten werken, en waarin wij een hoop van hen kunnen leren.
Er heeft nu een partij gewonnen die een significant deel van Nederlanders al tien jaar in een bepaalde hoek wegzet. En dat is zorgelijk,
Daarnaast is er ook veel onwetendheid over wat de sector nu doet. Mensen willen graag bezuinigen en wijzen dan Ontwikkelingssamenwerking aan als mogelijk slachtoffer, maar ondertussen denken ze dat er veel meer geld naar onze sector gaat dan dat in werkelijkheid zo is. Er is ook een spanningsveld tussen mensen die dan wel rechts stemmen, maar ondertussen ook donateur zijn. Het zou mooi zijn als we dat kunnen samenbrengen binnen de internationale solidariteit.
Denk je dat het mogelijk is om die twee samen te brengen?
Zeker wel. De wereld globaliseert steeds meer en jongeren hebben makkelijk contact met mensen over de hele wereld. Daarnaast is de bereidheid om iets te doen steeds groter, er wordt steeds meer gedemonstreerd. Mensen maken zich dus wel druk genoeg om er iets aan te doen en actie te ondernemen.
Dat biedt in ieder geval hoop voor de toekomst. Weet je al hoe jouw toekomst eruit ziet?
Nee, nog niet. Ik ga eerst lekker uitrusten van deze periode. We gaan op vakantie naar Valencia waar ik twee weken Spaanse les ga volgen. En daarna ligt eigenlijk alles nog open.