Click here for the English version, or scroll down
Dit was heel boeiend. Want deze jongeren gaven aan dat er vaak niet goed genoeg naar hen geluisterd wordt. Ze worden gezien door hun overheid als lastig of veeleisend gezien. Er wordt van alles toegezegd, maar echt meedoen en meebeslissen bij het bedenken en uitvoeren van beleid is er (nog) niet bij. Helaas ontstaat er dan een mismatch tussen wat wordt aangeboden en wat nodig is. Zonde van het geld, zou je zeggen.
Er zijn meer dan genoeg suggesties van jongeren over wat ze zouden willen zien en waar ze behoefte aan hebben om hun toekomst goed vorm te geven. Op de conferentie werden goede voorbeelden gegeven van hoe het anders kan; het opstellen van een jongerenraad die meedenkt over een project, of die de beslissende stem heeft bij de beoordeling daarvan. Of het aanstellen van een jongeren-vertegenwoordiger binnen een organisatie, departement of werkgroep, die ook bij vergaderingen aanwezig is met ministeries of het bedrijfsleven.
Welke rol kunnen wij daar, als maatschappelijk middenveld in spelen? Dat begint met onszelf af te vragen wat we hebben gedaan om jongeren te betrekken bij de besluitvorming in projecten en programma’s? We spreken over jongeren en doen dat vol overtuiging. Maar spreken we ook mét jongeren? En belangrijk, laten we jongeren zelf spreken? Mooi om te zien dat bij deze conferentie jongeren (virtueel) op het podium stonden om hun waardevolle kijk mee te geven aan de deelnemers. Ik ben ervan overtuigd dat als we jongeren echt betrekken bij ons werk we nog grotere stappen kunnen zetten naar een rechtvaardige en duurzame wereld.
Maar wees eens eerlijk: hebben jongeren al een bepalende stem in de project cyclus? Bepalen zij ook echt de agenda en het resultatenkader? Durven we die regie uit handen te geven? We hebben immers een rapportageplicht met de bijbehorende indicatoren.
Het komt er eigenlijk op neer dat het bij onszelf begint. Bij durven doen. En dat hoeft niet meteen groots en meeslepend te zijn. Alles begint met een eerste stap; een pilot binnen een programma, een nieuw initiatief, een nieuwe medewerker, eens kijken bij de spreekwoordelijke buren, het kan zomaar het verschil maken.
Ik weet zeker dat er meer voorbeelden zijn van organisaties die al wel de regie bij jongeren hebben gelegd. Deel net als VSO en Edukans jullie ervaringen! Laat anderen weten hoe jullie met jongeren werken. Neem het initiatief, gebruik de socials, ga bij andere organisaties op de koffie, of plan een evenement over jongerenparticipatie. Vergeet niet dat het ministerie, voor wie dit ook een prioriteit is, een partner in crime kan zijn. Inspireer de hele sector!
Willen we voor de volgende generatie het verschil maken, dan moeten we luisteren. Echt luisteren, en dan pas doen. Dat maakte Daisy, Umar en Peace mij wel duidelijk afgelopen week.
P.s. Ik wil alle organisaties die in allerijl bezig zijn (gevaarlijke) evacuaties op te zetten voor hun medewerkers en families in Sudan heel veel sterkte, moed en daadkracht toewensen! Dit zijn moeilijke tijden en onze gedachten zijn bij jullie.
Volg Connection Works hier!
English version
Allowing young people to decide, that’s how you it’s done!
This week I spoke at the conference #ConnectionWorks, organized by VSO, Randstad and Edukans. These organisations want to highlight meaningful partnerships between business, the public sector and civil society in order to stimulate youth employment. For the conference, in addition to speakers from the business community, government and civil society, some Kenyan, Ugandan and Nigerian young people were also invited to address the audience about what they see as priorities.
This was very insightful. Because these young people indicated that they are often not listened to sufficiently. They are seen by their government as difficult or demanding. All sorts of things are promised, but there is no (or not yet) any real participation or co-decision making in the devising and implementation of policy. Unfortunately, a mismatch arises between what is offered and what is needed. A waste of money, you might say.
There are more than enough suggestions from young people about what they would like to see and what they need to shape their future appropriately. Good examples were given at the conference of how things can be done differently; setting up a youth council that co-creates a project, or that has the decisive vote in the assessment thereof. Or appointing a youth representative within an organisation, department or working group, who is also present at meetings with ministries or the business community.
What role can we, as civil society, play in this? It starts with asking ourselves what have we done to involve young people in decision-making processes in projects and programmes? We talk about young people and do so with conviction. But are we also talking to young people? And more importantly, do we let young people speak for themselves? It was nice to see that young people were (virtually) on stage at this conference to share their valuable insights with the participants. I am convinced that if we really involve young people in our work, we can take even bigger steps towards a just and sustainable world.
But be honest: do young people already have a decisive say in the project cycle? Do they really determine the agenda and the results framework? Do we dare to relinquish control? After all, we have a reporting obligation with the associated indicators.
Basically, it starts with ourselves. Dare to do. And that doesn’t have to be grand and compelling right away. Everything starts with a first step; a pilot within a programme, a new initiative, a new employee, take a look at the proverbial neighbours, it might just make the difference.
I’m sure there are more examples of organisations that have already put the management in the hands of young people. This is a call to share your experiences just like VSO and Edukans did this week! Let others know how you work with young people. Take the initiative, use the socials, go for coffee at other organisations, or plan an event about youth participation. Remember that the Ministry, for whom this is also a priority, can be a partner in crime. Inspire the entire sector!
If we want to make a difference for the next generation, we have to listen. Really listen, and then act. Daisy, Umar and Peace made that clear to me this week.
PS: I would like to wish all organisations that are rushing to set up (dangerous) evacuations for their employees and families in Sudan a lot of strength, courage and decisiveness! These are difficult times and our thoughts are with you.