Click here for the English version
Dit was heel boeiend. Want deze jongeren gaven aan dat er vaak niet goed genoeg naar hen geluisterd wordt. Ze worden gezien door hun overheid als lastig of veeleisend gezien. Er wordt van alles toegezegd, maar echt meedoen en meebeslissen bij het bedenken en uitvoeren van beleid is er (nog) niet bij. Helaas ontstaat er dan een mismatch tussen wat wordt aangeboden en wat nodig is. Zonde van het geld, zou je zeggen.
Jongeren weten wat ze willen en nodig hebben
Er zijn meer dan genoeg suggesties van jongeren over wat ze zouden willen zien en waar ze behoefte aan hebben om hun toekomst goed vorm te geven. Op de conferentie werden goede voorbeelden gegeven van hoe het anders kan; het opstellen van een jongerenraad die meedenkt over een project, of die de beslissende stem heeft bij de beoordeling daarvan. Of het aanstellen van een jongeren-vertegenwoordiger binnen een organisatie, departement of werkgroep, die ook bij vergaderingen aanwezig is met ministeries of het bedrijfsleven.
Welke rol kunnen wij daar, als maatschappelijk middenveld in spelen? Dat begint met onszelf af te vragen wat we hebben gedaan om jongeren te betrekken bij de besluitvorming in projecten en programma’s? We spreken over jongeren en doen dat vol overtuiging. Maar spreken we ook mét jongeren? En belangrijk, laten we jongeren zelf spreken? Mooi om te zien dat bij deze conferentie jongeren (virtueel) op het podium stonden om hun waardevolle kijk mee te geven aan de deelnemers. Ik ben ervan overtuigd dat als we jongeren echt betrekken bij ons werk we nog grotere stappen kunnen zetten naar een rechtvaardige en duurzame wereld.
Maar wees eens eerlijk: hebben jongeren al een bepalende stem in de project cyclus? Bepalen zij ook echt de agenda en het resultatenkader? Durven we die regie uit handen te geven? We hebben immers een rapportageplicht met de bijbehorende indicatoren.
Wat kunnen wij doen?
Het komt er eigenlijk op neer dat het bij onszelf begint. Bij durven doen. En dat hoeft niet meteen groots en meeslepend te zijn. Alles begint met een eerste stap; een pilot binnen een programma, een nieuw initiatief, een nieuwe medewerker, eens kijken bij de spreekwoordelijke buren, het kan zomaar het verschil maken.
Ik weet zeker dat er meer voorbeelden zijn van organisaties die al wel de regie bij jongeren hebben gelegd. Deel net als VSO en Edukans jullie ervaringen! Laat anderen weten hoe jullie met jongeren werken. Neem het initiatief, gebruik de socials, ga bij andere organisaties op de koffie, of plan een evenement over jongerenparticipatie. Vergeet niet dat het ministerie, voor wie dit ook een prioriteit is, een partner in crime kan zijn. Inspireer de hele sector!
Willen we voor de volgende generatie het verschil maken, dan moeten we luisteren. Echt luisteren, en dan pas doen. Dat maakte Daisy, Umar en Peace mij wel duidelijk afgelopen week.
P.s. Ik wil alle organisaties die in allerijl bezig zijn (gevaarlijke) evacuaties op te zetten voor hun medewerkers en families in Sudan heel veel sterkte, moed en daadkracht toewensen! Dit zijn moeilijke tijden en onze gedachten zijn bij jullie.
Volg Connection Works hier!
